De reguliere geneeskunde staat voor de geneeskunde die de overheid en zorgverzekeraars officieel erkennen. Er is wat dat betreft sprake van een grijs gebied tussen de traditionele geneeskunde en de alternatieve therapieën die vanuit de aanvullende zorgverzekering vergoed worden. Er is bij die behandelwijzen sprake van een erkenning, ook al schrijven we ze over het algemeen niet toe aan de reguliere geneeswijzen die we gebruiken.

De reguliere geneeswijzen worden gedoceerd en toegepast in de grote ziekenhuizen in het land. Ook fysiotherapie en logopedie behoren tot deze groep, ook al gaat het om paramedische beroepen. In veel van de gevallen kan de alternatieve geneeskunde een aanvulling vormen op de reguliere geneeskunde, bijvoorbeeld wanneer dit niet (voldoende) tot resultaat lijkt. Vanuit bijvoorbeeld de homeopathie wordt de reguliere geneeskunde beschreven als allopathie. De beide geneeswijzen staan wat dat betreft in elkaars verlengde, het is wat dat betreft niet nodig om een van beiden uit te sluiten wanneer je een behandeling wilt ondergaan. Dat neemt niet weg dat het verstandig is het onderscheid tussen de reguliere en de alternatieve geneeswijzen helder voor de geest te houden.