De aandoening Lichen Planus
Lichen planus (LP) komt van het Griekse woord “leichen” = korstmos; de platte LP-plekken lijken daarop.
Lichen planus is een ontstekingsziekte waarbij zowel huid als slijmvliezen (vooral slijmvliezen van de mond en het genitale gebied) kunnen zijn aangedaan. Door de vele verschijningsvormen van Lichen planus (hierna LP genoemd) is herkenning van de aandoening niet altijd makkelijk.
LP komt voor bij ca. 1% van de algehele bevolking. De aandoening treedt meestel op bij mensen tussen de 40 en 60 jaar, maar kan ook op jongere of oudere leeftijd voorkomen. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen (3:2) en er is sprake van een genetische aanleg (wat niet wil zeggen dat het erfelijk is). Bij ongeveer de helft van de patiënten met LP van de huid zijn ook de slijmvliezen aangetast. Omgekeerd heeft ongeveer een derde van de patiënten met de LP in de mond ook huidafwijkingen. Meestal is LP eenmalig, waarbij de symptomen na verloop van tijd verdwijnen en niet meer terugkomen. Ongeveer een op de vijf mensen (20%) krijgt LP voor een tweede keer. Bij sommige mensen blijft de aandoening echter zeer hardnekkig. Vooral LP van de mond blijft vaak langdurig aanwezig. Dan heb je de chronische vorm.
LP komt voor op de huid, schedelhuid en nagels. Daarnaast kunnen de slijmvliezen door LP worden aangetast. Het is beschreven in de mond op lippen, in de slokdarm, blaas, neus, vulva, vagina, penis, anus, en op het slijmvlies langs de binnenkant van de oogleden. Typisch voor lichen planus is het zogenoemde Koebner-fenomeen: op de plaats van een huidbeschadiging (een kras bijvoorbeeld) ontstaat een nieuwe lichen planus-plek.
